Hanenkam

Vanaf het moment dat Siem zijn haren lang genoeg waren heb ik er altijd met een dikke klodder gel een kuif/hanenkam in gemaakt. Ik vind het bij Siem passen, bij zijn blauwe pretogen en bij de grote glimlach die hij vaak op zijn gezicht heeft... Echter ben ik niet de enigste die Siem zijn haren doet...

De laatste jaren wordt het zorgen voor Siem ons regelmatig uit handen genomen. Zo komt er 2 keer in de week in de ochtend professionele thuiszorg in huis die hem uit bed haalt en klaar maakt voor school. Gelukkig, na een korte spoedcursus, kunnen ook zij een prima kuif maken.

Op dinsdag heeft Siem op school zwemles. En het bloempotkapsel waarmee hij dan aan het eind van de dag uit de bus komt vind ik echt verschrikkelijk... Ik geef de pot gel mee in de zwemtas, maar de hint wordt nog niet begrepen...

Maar is het nou echt zo belangrijk dat Siem zijn haren netjes zitten? Maakt het Siem iets uit? Nee, dat zeker niet! Verandert het iets aan Siem? Nee, dat ook niet! Waarom vind ik het dan wel belangrijk?

Regelmatig loopt Siem met een snottebel rond, heeft hij zijn kleren kapot gebeten of heeft hij zijn kleren onder gesmeerd met van alles en nog wat... Nee, hij loopt er duidelijk niet altijd vlekkeloos bij... En toch wil ik dat zijn haren goed zitten... Maar waarom?!?

Op snottebellen, vlekken en kapot gebeten kleren heb ik niet zoveel invloed... Op hoe zijn haren zitten wel! Het maakt dat Siem er (zo goed als mogelijk) verzorgd uitziet! Het laat de ondeugd net wat meer uit zijn ogen stralen en zijn glimlach net wat breder worden..

En dat, dat is wat ik hoop dat anderen zien... Niet dat zielige gehandicapte kind, maar juist de leukste, schattigste, liefste en zeker ook ondeugendste Siem die er maar bestaat!