Awkward!

Siem heeft een studiedag en is een dagje thuis. ’s Middags wandelen we een stukje. Tenminste... Siem zit in de wandelwagen en ik loop erachter. We eindigen bij het schoolplein om Jorrit op te halen. We zijn daar zo’n 10 minuten te vroeg en 2 kleutergroepen spelen buiten.

Ik parkeer Siem voor het hek en hij kijkt naar alle beweging op het plein. Al snel komen er een paar kleuters aan de andere kant van het hek staan. “Hé, waarom ben jij niet op school?” “Wat ben je groot, waarom zit je in een wandelwagen?” “Waarom zeg je nou niks?” Een heel vragenvuur komt op Siem af. Ik probeer voor Siem antwoord te geven en geniet stilletjes van alle vragen die ze zonder gene stellen. Siem lacht ze vriendelijk toe en wijst naar een Mickey Mouse op een trui. “Volgens mij vindt hij jouw trui heel mooi!” zeg ik voor Siem. “Zou hij mijn trui ook mooi vinden?” “En de mijne?” “Of misschien die van mij?” “En mijn broek?” “Of mijn schoenen?” Het hele groepje kleuters wil bij Siem in de smaak vallen, ze willen erbij horen...

Ik zeg dat we nog even doorlopen naar de gymzaal waar Jorrit met de klas net naar buiten komt. Ze hebben nog een paar minuten over en de juf bedenkt een tikspelletje op het veld ernaast. Enthousiast vliegen de kinderen over het veld. Siem reageert ook enthousiast en wijst naar de kinderen. “Wil je meedoen Siem?” Ik maak hem los en Siem loopt naar de groep kinderen. Na een paar meter draait hij zich om en komt terug. Hij pakt mijn hand vast. “Zal ik meegaan?” Enthousiast loopt hij met mij aan zijn hand het veld weer op. Al snel komt er een aantal kinderen naar Siem toe. “Ha Siem!” “Doe je ook mee?” En Siem schenkt ze zijn liefste lach. Lachend gaan we over het veld. Als Jorrit de tikker is kan het niet uitblijven en wordt Siem getikt. Meteen staan er kinderen voor Siem zijn neus. “Tik mij maar Siem!” En de groep gaat weer door met hun tikspel. Ach, ook Siem wil er gewoon bij horen!

Na schooltijd heeft Jorrit een proefles in het centrum. Siem en ik moeten een half uurtje overbruggen. Ik besluit naar het pleintje voor de ijssalon te gaan. Daar zijn vrolijk geschilderde bankjes met allemaal verschillende afbeeldingen erop en veel kinderen. Genoeg te zien dus voor Siem. Ik laat hem er rondlopen en zorg dat ik hem niet uit het oog verlies. Op een gegeven moment gaat hij, buiten mijn gehoorsafstand, naast 2 meiden van ongeveer 15 jaar op een bankje zitten. Ik zie ze kijken naar Siem en iets aan hem vragen. Siem lacht ze vriendelijk toe en wijst een keer met zijn hand. Ze blijven het nog even proberen, maar als Siem toch echt niks zegt gaan ze weer met elkaar in gesprek. Na een minuut of 5 staan ze op. Ze komen langs mij gelopen en ik hoor ze tegen elkaar zeggen: “Dat was echt awkward!”

En ik maar denken dat Siem er ook gewoon bij hoort!

Kolder in de kop

Samen met opa en oma zijn we op pad. We zijn zo'n 100 jaar terug in de tijd.Terug in de tijd in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen.  We genieten van de ingerichte huisjes, de oud Hollandse spelen en de vrijwilligers die in klederdracht helemaal in hun rol zitten.

Zo komen we op een gegeven moment in de Urkerbuurt bij 2 huisjes aan. Binnen zijn de vrouwen het middageten aan het klaarmaken. Dit gebeurt op een petroleumstelletje. Het ruikt heerlijk naar rode kool met appeltjes en uitgebakken spekjes. Buiten zitten de mannen op een stoel in de zon voor hun huisje. Ze zijn in gesprek met elkaar en de bezoekers die langs komen. Het volgende gesprekje tussen een Urkerman en meisje van ongeveer 12 jaar vindt er plaats als we staan te kijken:

Meisje: "Wij gaan met het vliegtuig op vakantie."
Urkerman: "Een vliegtuig wat is dat nou weer?"
Meisje: "Ken je dat niet? Ik zal je op mijn mobiel een plaatje laten zien."
Urkerman: "Waar heeft ze het toch over? Volgens mij gaat het niet goed met haar..."
Meisje: "Wacht maar even, ik heb hier wifi..."
Urkerman: "Het gaat echt niet goed met jou... Slaap jij soms liggend?"
Meisje: "Ja, hoe zo?"
Urkerman: "Dat dacht ik al... Wij slapen zittend. Als je liggend slaapt krijg je de kolder in de kop!"

Lachend loopt het gezin verder. Wij blijven nog even staan en Siem bekijkt de heren eens even van dichtbij. Ze vragen wat aan Siem en Siem lacht ze vriendelijk toe, maar een antwoord geven kan hij niet. "Tja" zegt oma. "Siem heeft de kolder in de kop." Hierover nadenkend lopen ook wij verder.

Bij een volgend straatje bekijken Ralph en ik samen een huisje. "Goh, moet je je voorstellen dat we in zo'n klein huisje samen met Siem zouden wonen..." "Ja en in die tijd had je hem ook nog hele dagen thuis gehad." "Gillend gek waren we geworden!"

De rest van de dag genieten we van het zonnetje, de winkeltjes, en de vers gerookte vis. Maar vooral ook van de aangepaste wandelwagen waar Siem in zit. Van de wetenschap dat hij na de vakantie weer opgehaald wordt om overdag naar het KDC te gaan. En dat alle professionals weer voor ons klaar zullen staan!