Rare snuiter versus rare snuiters

Al maanden liep Siem, onze eigen rare snuiter, rond met een prentenboek waarbij op 1 bladzijde Sinterklaas te zien was. Hij bleef bladeren tot die specifieke bladzijde en begon dan enthousiaste kreten te maken. Oké, het leek er dus op dat hij positieve herinneringen aan die alleraardigste man had. We waren dan ook heel benieuwd hoe hij deze periode mee zou maken…

Nou, om te beginnen alles wat er op tv te volgen is... Het Sinterklaasjournaal bekijkt hij belangstellend, maar niet opvallend enthousiast. Datzelfde gold voor de intocht vorig weekend.

Maar als we de schoen gaan zetten dan hebben we wel zijn volledige belangstelling. Zo weet hij waar de schoen moet staan. Komt bij me op schoot zitten als Jorrit en ik de Sinterklaasliedjes inzetten. En de volgende ochtend is het eerste dat hij doet bij zijn schoen kijken. Waarna het cadeautje met veel enthousiasme wordt uitgepakt!

En dan afgelopen vrijdagavond… We hoorden hard geklop op de ramen. Siem ging kijken en kwam bij drie rare snuiters uit. Ze kwamen binnen en even betrok Siem zijn snoetje. Hij bekeek het eerst van een afstandje om langzaamaan dichterbij te komen. Uiteindelijk liet hij ze zijn nieuwste speelgoed zien. Wees hij alle onderdelen van zijn gezicht aan en het liefst ook die van de rare snuiters. En toen er een cadeautje tevoorschijn kwam stond Siem vooraan. Ja het is wel zeker… Siem heeft genoten van het bezoek!

En ondertussen... vragen wij ons af wie er vrijdagavond nou eigenlijk de raarste snuiter was! ;-)

Leren van en met elkaar!

Al jaren laat Siem hetzelfde manipulerende spel zien. Hij begon met speelgoed om en om draaien en hield dit jaren vol. Later kwam spulletjes in- en uitladen erbij. En speelgoed verkennen met zijn mond houdt hij ook al jaren vol.

Van het zomer hadden we het idee dat hij (en anders wij wel! ;-)) toe was aan een volgende fase. Het spelen van rollenspellen… Auto’s zijn favoriet bij Siem dus haalden we alles uit de kast om zo goed mogelijk een automotor te imiteren en de speelgoedauto’s reden af en aan. Siem genoot van de aandacht en lachte van oor tot oor, maar een auto heeft hij nog nooit laten rijden.

In de zomervakantie zagen we een grote speelgoedtractor met aanhanger. Misschien als hij er spulletjes in kon vervoeren (in- en uitladen deed hij immers al jaren) ging hij het wel doen… Dus tijdens de logeerweek bij opa en oma (die volgde op de vakantie) hadden opa en oma maar 1 missie. Maar zelf rijden met de tractor, nee dat zat er niet in…

Wat hadden we een plezier toen Siem een paar weken later tijdens ons zondagmiddagritueel (met z'n allen op de bank, met chips en een filmpje erbij) een knuffel pakte en de chips eerst voor de mond van de knuffel hield en vervolgens in zijn eigen mond stopte. Nog leuker werd het om de chips voor de mond van 1 van ons te houden en dan toch snel in zijn eigen mond te stoppen… Wauw, het eerste rollenspel was een feit!

Maar die tractor, die bleef onaangeroerd in een hoek staan. Tot vorige week… Het was herfstvakantie en ik moest een paar uurtjes weg. Een vriendin kwam met haar kinderen hier in huis om op de jongens te passen. De middelste van haar ontfermde zich over Siem. Via de app kreeg ik een foto van haar dochter en Siem zittend op de grond met knuffels in de aanhanger achter de tractor. En ja hoor, dat was wat Siem nodig had… Samenspelen op de grond, voordoen en nadoen. Leren van en met elkaar!

En ondertussen... maakt de tractor al dagen overuren!