vrijdag 24 augustus 2018

Supermarkt

Lang heb ik Siem mee kunnen nemen naar de supermarkt. Het zal je verbazen hoelang een kind in het zitje van het winkelwagentje past! Ook al heb je op het laatst bij het erin zetten wel even hulp nodig van een toevallige omstander die zijn voeten door de juiste gaten trekt...

In de supermarkt zette ik het winkelwagentje bewust in het midden van een gangpad zodat hij niet de rekken leeg kon halen. Verder moest ik opletten dat de vriendelijke medewerkster bij het vleesbeleg geen plakje worst aan Siem gaf. Die ging namelijk zeker niet in zijn mond, maar verdween op de grond. Met een verontwaardigde medewerkster tot gevolg.

Op een gegeven moment waren zijn armen zo lang dat wat ik in het wagentje legde hij er weer uitgooide. En toen ik Siem echt niet meer in het zitje van een winkelwagentje kreeg kwam het moment dat ik dat zonder Siem boodschappen ging doen. Ondertussen alweer meerdere jaren.

Tot een paar maanden geleden... Jorrit en ik wilden even wat boodschappen halen, maar Siem konden we niet alleen thuis laten... We besloten dat we toch gingen en Siem meenamen. We waren immers met zijn tweeën...

Wat heeft Siem daarvan genoten! Met een grote grijs liep hij door de winkel en bleef hij (redelijk) goed bij ons wagentje. Het eerste dat we pakten was een pak crackers. Siem mocht die in het wagentje leggen, maar gooide het pak er met een flinke vaart in... Duidelijk, we leggen de boodschappen zelf wel in het wagentje!
Terwijl wij door de winkel liepen wees Siem van alles aan dat hij kende. Wij benoemden vervolgens wat hij aanwees met een enthousiaste kreet tot gevolg.

Tot aan het wachten voor de kassa verliep het prima. Siem is echter niet zo van stilstaan en wachten... Als hij ergens niet door kan dan duwt hij het object dat in de weg staat aan de kant. Het geven van dat duwtje doet hij op een hoogte waar hij gemakkelijk bij kan... Dit keer stond er een oudere man in Siem "zijn loop". Met een licht duwtje wilde Siem duidelijk maken dat hij er graag door wilde... Echter was dit precies bij de kontzak van die meneer waarin hij ook zijn portemonnee had zitten... Verschrikt greep de man naar zijn portemonnee, bang voor een zakkenroller!

Gelukkig had Siem nog steeds zijn grootste glimlach rond zijn mond en kon de man de situatie al snel inschatten!

De week erna hebben Jorrit en ik nog vaak teruggedacht aan het supermarktbezoek met Siem... Nooit geweten dat kapot gegooide crackers zo lekker konden smaken!