Gebruiksaanwijzing

Lieve opa en oma,

Weten jullie nog? Vorig jaar, de carnavalsvakantie? Papa en mama waren op skivakantie en jullie pasten op Jorrit en mij… Ach ik weet wel zeker dat jullie het nog weten! Ik heb me toen namelijk niet zo netjes gedragen en af en toe een heeeeeel klein beetje misbruik van jullie gemaakt…

Lees mijn blog van toen anders nog even terug… http://keepitsiemple.blogspot.nl/2016/02/sorry-opa-en-oma.html Als je die leest dan weet je ook weer dat ik voor de volgende keer een gebruiksaanwijzing zou maken. Nou hier is die…

Spelen met water

Speelde ik de vorige keer nog graag met water uit de wc. Nu kan ik bij de hendel van de kraan in de keuken… Ik zet de kraan alleen niet open om te spelen. Nee, ik gebruik hem om water voor mezelf te pakken. Uit de kast pak ik een beker die ik onder de kraan houd. De beker goed recht houden en de kraan weer uitzetten wil nog niet altijd lukken. Dus mocht je het water horen stromen dan is het wel goed om even te gaan kijken in de keuken…

Frietjes eten

Weten jullie nog dat we vorig jaar frietjes gingen eten in een restaurant? En dat ik de frietjes zelf wilde eten? De mayonaise smeerde ik over de tafel, op het raam en door mijn haar… Nog steeds eet ik heel graag frietjes, nog steeds het liefst met veel mayonaise en nog steeds stop ik ze het allerliefste zelf in mijn mond! Nu hebben mijn papa en mama er iets op bedacht… Frietjes eet ik nu in mijn hemd, vervolgens ga ik lekker onder de douche en dus helemaal fris mijn bed in. De tafel en mijn stoel poetsen ze af met een doekje en tijdens het eten zorgen dat ze zelf buiten het bereik van mijn mayonaisehanden zitten… En weet je wat er nu al klaar ligt in de vriezer? Inderdaad een grote zak frietjes en een doos met frikadellen!

Verschonen

Vorig jaar deden jullie mij na elke poepbroek onder de douche. Voor mij wel lekker, maar voor jullie veel werk. Afgelopen weken word ik regelmatig op de wc gezet. Knap hè, dat het me dan vaak lukt om de boel te laten lopen! Zelf aangeven wanneer ik moet lukt me nog niet. Dat is dus wel een beetje “gokken”…

Uit logeren

Komende week ga ik 3 dagen en dus 2 nachten naar het logeerhuis. Er wordt daar goed voor mij gezorgd en jullie hebben dan je handen wat meer vrij. Ik heb het daar prima, jullie hoeven je geen zorgen om mij te maken. Zullen we wel afspreken dat jullie op die dagen Jorrit wat extra aandacht geven? Voor Jorrit is het ook vakantie en die verdient ook wat aandacht voor hem alleen!

Ik heb er al heel veel zin in! Tot morgen opa en oma! Dikke kus, Siem

Uit logeren

“Siem, hoor je dat? Je mag een keertje uit logeren!”

Met regelmaat was dit mijn antwoord als iemand me vertelde dat ze Siem zo’n  lief, innemend en schattig mannetje vonden… Tuurlijk beaamde ik dat het een schat van een kereltje is, maar dat het daarnaast ook een ondeugend boefje en handenbindertje is... Nee die “geheel vrijwillig aangeboden” logeerpartijtjes kwamen nooit van de grond.

Maar nu heeft hij een nieuwe indicatie en kan hij in het logeerhuis gaan logeren. Het begon met BSO op woensdagmiddag en nu, sinds een paar weken, ook aansluitend logeren voor één nacht in de week.

De eerste week nam ik met een brok in mijn keel en snik in mijn stem op woensdagochtend afscheid van hem. Snel de deur uit en mijn gedachten op het werk richten. Wel contact met het logeerhuis omdat hij net de dag ervoor mank lopend thuis was gekomen. Misschien toch beter om een huisarts te laten kijken? En zo kwam het dat Ralph Siem op woensdagavond ophaalde zodat ik de ochtend erna met hem naar de huisarts kon. En wat voelde het (stiekem) lekker dat hij die nacht weer in zijn eigen bed bij ons thuis lag…

De week erna deden we een nieuwe poging... ’s Morgens afscheid nemen ging al beter en ook overdag op mijn werk niet zo bezig geweest met Siem in het logeerhuis. Tot het moment dat ik naar huis wilde gaan. Een collega vroeg of het wel oké ging met mij… Daar was de brok en snik weer… ’s Avonds met Jorrit uiteten zodat de logeerpartij van Siem “toch ergens goed voor was”. En de middag erna een extra dikke knuffel aan Siem gegeven.

Afgelopen week was de derde keer… Het afscheid nemen op woensdagochtend ging goed… Het naar huis gaan op woensdagmiddag ook… Op donderdagmiddag kwam Siem weer thuis. Hij “stuiterde” van enthousiasme de bus uit. De buschauffeur maakte de opmerking dat Siem het laatste stuk in de bus wel heel blij werd. Waar ik eerst genoot van het enthousiasme kwam daarna de twijfel… “Als Siem zo blij is dat hij weer thuis is, heeft hij het dan wel leuk gehad?

Oké… Wij beginnen steeds beter te wennen aan het idee… Nu Siem nog!