Voorstelling afgelopen

Een jaar geleden deden we een eerste poging tot zindelijkheidstraining. Elk uur ging het wekkertje, zette ik je op de postoel, kwam er vaak een plas en plakten we samen apetrots een sticker op het grote blad. Ik misschien nog wel trotser dan jij...
Maar toen de tussenpozen tussen de momenten op de postoel langer werden kwamen de "ongelukjes" steeds vaker. Het zelf aangeven dat je moest lukte nog niet en we besloten te stoppen.

Nu zijn we een jaar verder en leek het mij een goed moment om het nog eens te proberen. Wat betreft communiceren heb je mooie stappen gemaakt dus goed om er weer voor te gaan!

En zo kwam het dat we drie dagen geleden weer begonnen. Na een valse start in de ochtend konden we in de middag stickers gaan plakken! Dit onder toeziend oog van jouw knuffels die je meenam naar de badkamer zodat ze toe konden kijken hoe knap jij al wel niet was!

Maar helaas, de tweede dag was je het er al niet meer zo mee eens... Elk uur op de wc vond je niet fijn en datzelfde gold voor de postoel. Als ik je erop zette kroop jij er meteen weer af. Ik mopperen, jij jammeren...
De plas kwam nu ook echt niet meer in de postoel maar steeds vaker op de vloer. Jij mocht niet meer op de bank of het vloerkleed en ik bleef verschonen en dweilen... Frustratie bij mij nam steeds meer toe..

Aan het begin van dag drie gaf Jorrit de tip dat ik je met een band vast kon binden op de postoel. Dit werkte en de stickers konden weer geplakt worden!
Jij was het er naarmate de dag vorderde echt niet meer mee eens en de frustratie bij jou nam steeds meer toe...

En zo komt het dat ik aan het begin van dag vier besloten heb dat dit nu niet het moment is en dat we er voor nu mee stoppen.
Volgende week mogen ze zich bij jou op school buigen over hoe jij kan leren om aan te geven dat jij moet. En dan doen we gewoon later een derde poging. Laten we daarbij ook naar de weersverwachting kijken. Lekker in een boxershort in de tuin is toch fijner dan in huis met de verwarming extra hoog. Want eerlijk is eerlijk, het staat je wel erg goed zo'n boxer zonder luier en dan met jouw spillepoten eronder!

En nu, lieve Siem, gaan we nog even genieten van de laatste drie vakantiedagen. Zonder postoel, zonder dweil en vooral zonder frustraties!

Vertel jij je knuffels in de badkamer nog even dat de voorstelling afgelopen is?

Toch een beetje mee

We zitten in Parijs op een terrasje aan Place du Tertre en ik mis Siem...

Tuurlijk weet ik dat we deze minivakantie ondernemen voor wat extra aandacht voor Jorrit en elkaar. Om even tot rust te komen en op te laden...

Ook moet ik er niet aan denken om hier hele dagen met Siem rond te lopen. Metro in en uit, lekker rondstruinen en op terras zolang we willen. We genieten echt wel van het gemak om dit zonder Siem te kunnen doen...

En ja, ik weet ook wel dat Siem het prima heeft in het logeerhuis. Dat heb ik met eigen ogen gezien.
Ik kon het namelijk niet laten om Siem vlak voor vertrek nog heel even op te zoeken. Hij keek blij toen we binnenkwamen en liet vol trots zijn slaapkamer in het logeerhuis zien. En toen we weer gingen was er helemaal geen gehuil of gejammer... er was zelfs geen pruillip... Hij zwaaide een keer en ging vervolgens lekker spelen. Het was duidelijk... Siem heeft het daar prima!

En toch, nu mis ik Siem... Siem zijn vrolijke lach... Zijn hand op mijn arm als hij me iets duidelijk wil maken... Zijn geklets ook al zijn het geen woorden die wij verstaan...

Ik pak "Siem zijn armbandje" en houd hem stevig vast...
Dit is de derde vakantie zonder Siem en het oerlelijke plastic armbandje dat hij een keer in een winkel kreeg, maar helemaal niet omhield, is weer mee op reis. Mee op reis om mijn pols!