Lieve Mila

Lieve Mila… Lieve, grappige, geweldige, mooie meid!

Ik ken je nu een paar dagen en wat leer jij me veel! Samen genieten we van een vakantieweek in Villa Pardoes. Jij met je vader, moeder en kleine broer. Ik met mijn gezinnetje. Alle gezinnen die hier zijn hebben een heftige, onzekere periode achter de rug. En ja, we weten allemaal niet wat de toekomst ons brengen zal. En met die onzekerheid zullen we verder leren leven.

Maar wat laat jij mij zien dat ik niet alleen maar angstig en met zorgen naar de toekomst hoef te kijken. Je redt jezelf in je rolstoel, kan je verstaanbaar maken en weet zo een heleboel voor elkaar te krijgen. Je kijkt naar wat wel lukt en geniet van het hier en nu. Je kan erg lachen om jouw eigen grapjes en ik lach graag met je mee! Ja, wat vind ik jou een geweldig grappige meid!

En dat is ook precies wat ik bij jouw papa en mama zie. Apetrots kijken ze naar jou. Wat hebben ze een lol als jij een grapje maakt en wat moet dat jou een fijn gevoel geven. Ze hebben vertrouwen in jou, dat het je lukt, dat je jezelf redt. Ze geven ruimte en laten los, ze ontspannen en genieten. Ze zijn lief voor jou, je broer en zeker ook voor elkaar! Ja, hier kan ik alleen maar heel veel van leren!

Komende dagen kijk ik het stiekem nog even af bij je ouders en ondertussen zijn we 2016 ingegaan. Ja, loslaten, ontspannen en genieten zijn mijn goede voornemens... Oké, en (af en toe;-)) ook wat liever voor Ralph zijn!

En als het mij even niet lukt, zal ik aan jou denken. Jij tovert dan vast weer een lach op mijn gezicht en laat me beseffen waar het om gaat. Bedankt lieve Mila, bedankt voor deze wijze les! Bedankt, lieve, grappige, geweldige, mooie meid!

Kusjes

Lieve Siem,

Kusjes geven, ik kan er geen genoeg van krijgen… Als klein babytje legde ik jou op mijn borst en gaf ik kusjes bovenop je bolletje. En nee, niet eentje, minstens 10 achter elkaar… en nee, dat niet 1 keer per dag… minstens 10 keer per dag… dat zijn dus al zo’n 100 kusjes op een dag! En kusjes ben ik je blijven geven…

Soms moet ik je in de houdgreep nemen of heel stevig vastpakken, maar mijn kusjes, nee daar kom je niet zomaar onderuit! En wat schater jij het uit als ik op je blote buik of in je warme nek een hele dikke blaaskus geef. Je weet al wat ik wil gaan doen als ik een grote hap lucht neem. Het lachen begint en snel leg je je handen op je blote buik. Je vindt het spannend en samen genieten we.

Sinds een tijdje geef je zelf kusjes. Nou ja, zelf… ik moet er vaak om vragen. En vaker doe je het niet dan wel, maar wat zijn ze lekker! Jouw kusjes zijn niet voor iedereen, jij bepaald wie je ze geeft. Ik ben vaak de gelukkige en een enkele keer papa of één van de oma’s. Dat ik je soms “dwing” om mij een kus te geven maakt ze maar een heel klein beetje minder lekker… “Siem eerst een kus, dan laat ik je weer los…” Heerlijke kussen zijn het! Vaak zijn ze ”lekker nat” en met open mond. Soms steek je op het laatst nog snel je tong uit. Jij lacht, ik “mopper”… Wat hebben we samen dan een plezier!

De allerlekkerste kusjes zijn de kusjes die je soms, heel soms, uit jezelf geeft. Zoals vanmorgen, ik had je aangekleed en jij draaide je naar me toe en gaf me een kus. Met een grote glimlach erbij! En weet je? Je hebt groot gelijk, die kusjes moet je niet te vaak geven. Straks vind ik het nog “gewoon” worden. Nee, bewaar die maar voor speciale momenten!

Lieve Siem, ik hoop dat we nog heel lang lekker blijven kussen. Ook als we later groot en oud zijn... Laat anderen maar lekker denken!

Dikke kus van mama

Oude baard

“Siem wat wil je nou?!? Nu kom je al voor de vijfde keer met die kleurplaat naar me toe… Ja daar staat een cadeautje… Een cadeautje, cadeautje, cadeautje, cadeautje!! En ja dat is een schoen! Een schoen! Een schoen! Een schoen!! EEN SCHOEN!!! Nou heb ik het al 10 keer gezegd… klaar dus!”

“Kom je nou weer naar me toe met die @#$%$#!@&* kleurplaat?!? Moet ik nou weer zeggen wat er op staat of wil je me misschien iets duidelijk maken? Ik heb steeds benoemd wat je aanwijst, maar het is nog niet klaar voor je. Je wijst nu weer naar het cadeautje en dan weer naar de schoen… Bedoel je soms dat je een cadeautje in je schoen wil? Wil je misschien je schoen zetten?”

Met een enthousiaste kreet pakt Siem zijn schoen en zet die bij de deur neer. “Aaahhh, dat bedoelde je! Wat knap van je, het is de eerste keer dat je 2 plaatjes achter elkaar aanwijst om ons iets duidelijk te maken. Eigenlijk heb je een klein zinnetje gemaakt. Knap hoor!”

Wat genieten we van Siem die dit jaar voor het eerst bewust wat meekrijgt van alles rond Sinterklaas. Net nu Jorrit dit jaar van zijn geloof af is gevallen en zich vol overgave richt op zijn nieuwe rol als “hulppiet”. Snapt Siem wat schoen zetten is, wijst hij alle plaatjes van Sinterklaas aan en komt hij vol trots uit school met bruine vegen in zijn gezicht!

Dachten we vorig jaar nog dat we het laatste jaar waarin we volledig los konden gaan meemaakten. Zien we dit jaar beide mannen genieten van deze bijzondere periode.

Het moment dat Siem zelf zijn vraagtekens gaat zetten over die oude baard zal niet komen. En wanneer wij het hem gaan uitleggen (of er geen aandacht meer aan besteden) daar hebben we nu nog geen idee van. In elk geval... voorlopig nog lekker niet!!