Na twee weken zomervakantie zijn we alle vier nog vrij en samen een paar dagen thuis...
Dit na een hele fijne vakantie met meerdere vrienden. Vrienden die ook af en toe Siem voor hun rekening namen wat maakte dat wij ook echt genoten van de vakantie.
Maar nu zijn we dus weer thuis, met zijn vieren...
"Ralph, ik loop even naar boven naar de wasmachine, blijf jij bij Siem?"
"Ik heb hem vandaag al 2 keer verschoond, jij bent aan de beurt..."
"Nyn, ik rijd even naar de winkel, Siem is in de tuin... Let jij op?"
"Jorrit, wil je even een programma op tv voor Siem aanzetten? Hopelijk blijft hij dan even voor de tv spelen..."
"Siem ga nu maar met het boek naar mama, ik ben klaar met dit boek..."
"Houd Siem even uit de keuken als ik eten maak, anders word ik knettergek!"
"Wat kies je? Tafel afruimen of Siem in bed leggen?"
En zo wisselen we de hele dag de zorg voor Siem af. En dat valt ons nu, zo net na de vakantie, eerlijk gezegd best zwaar.
Opa en oma bieden aan dat Siem een paar dagen mag komen logeren zodat wij nog even alleen met Jorrit weg kunnen.
Dankbaar maken we er gebruik van. Overdag genieten we van allerlei uitstapjes, terrasjes, maar ook van het spelen van spelletjes en samen creatief bezig zijn.
's Nachts lig ik echter wakker... uren achter elkaar, nachten achter elkaar...
Tja, de zorg om Siem wordt intensiever, vooral als hij hele dagen thuis is. Een keer komt het moment dat de zorg te zwaar en te veel wordt... Ik moet er niet aan denken dat hij niet meer thuis zal wonen maar dat moment komt wel steeds dichterbij...
Nachten met weinig slaap dragen bij mij niet bij aan een zonnig humeur. Zijn we een paar dagen weg ben ik niet te genieten... Daar baal ik dan ook weer van!
Na 2 dagen ben ik er klaar mee... Klaar met de negatieve gedachten, klaar met mijn chagrijnig gedrag!
Ik bedenk dat af en toe een weekend logeerhuis voor Siem al veel voor ons kan betekenen en spreek met Ralph af dat ik de contactpersoon van het logeerhuis mail als we weer thuis zijn.
Dit afgesproken hebbende geeft rust en ruimte. Rust om opnieuw op te laden, ruimte om de laatste dagen met zijn drieën weer te genieten!
En op de laatste dag? Tel ik de uren af tot ik Siem weer in mijn armen kan sluiten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten