vrijdag 3 februari 2017

Uit logeren

“Siem, hoor je dat? Je mag een keertje uit logeren!”

Met regelmaat was dit mijn antwoord als iemand me vertelde dat ze Siem zo’n  lief, innemend en schattig mannetje vonden… Tuurlijk beaamde ik dat het een schat van een kereltje is, maar dat het daarnaast ook een ondeugend boefje en handenbindertje is... Nee die “geheel vrijwillig aangeboden” logeerpartijtjes kwamen nooit van de grond.

Maar nu heeft hij een nieuwe indicatie en kan hij in het logeerhuis gaan logeren. Het begon met BSO op woensdagmiddag en nu, sinds een paar weken, ook aansluitend logeren voor één nacht in de week.

De eerste week nam ik met een brok in mijn keel en snik in mijn stem op woensdagochtend afscheid van hem. Snel de deur uit en mijn gedachten op het werk richten. Wel contact met het logeerhuis omdat hij net de dag ervoor mank lopend thuis was gekomen. Misschien toch beter om een huisarts te laten kijken? En zo kwam het dat Ralph Siem op woensdagavond ophaalde zodat ik de ochtend erna met hem naar de huisarts kon. En wat voelde het (stiekem) lekker dat hij die nacht weer in zijn eigen bed bij ons thuis lag…

De week erna deden we een nieuwe poging... ’s Morgens afscheid nemen ging al beter en ook overdag op mijn werk niet zo bezig geweest met Siem in het logeerhuis. Tot het moment dat ik naar huis wilde gaan. Een collega vroeg of het wel oké ging met mij… Daar was de brok en snik weer… ’s Avonds met Jorrit uiteten zodat de logeerpartij van Siem “toch ergens goed voor was”. En de middag erna een extra dikke knuffel aan Siem gegeven.

Afgelopen week was de derde keer… Het afscheid nemen op woensdagochtend ging goed… Het naar huis gaan op woensdagmiddag ook… Op donderdagmiddag kwam Siem weer thuis. Hij “stuiterde” van enthousiasme de bus uit. De buschauffeur maakte de opmerking dat Siem het laatste stuk in de bus wel heel blij werd. Waar ik eerst genoot van het enthousiasme kwam daarna de twijfel… “Als Siem zo blij is dat hij weer thuis is, heeft hij het dan wel leuk gehad?

Oké… Wij beginnen steeds beter te wennen aan het idee… Nu Siem nog!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten