We maakten ons op voor een gesprek met de KNO-arts in het
ziekenhuis. Samen in de auto bespraken we de opties. Er zou een operatie komen,
dat was zeker. Maar wat er tijdens de operatie precies moest gaan gebeuren dat
kregen we vandaag te horen. Ja, één ding was zeker… We hadden nog een lange weg
te gaan…
De vorige keer dat we hier reden was het 6 uur in de
ochtend. Siem kreeg een MRI-scan en moest om half 8 in het ziekenhuis zijn. Er
werd al jaren gewerkt aan deze snelweg en hoeveel extra reistijd dat opleverde
was elke keer een gok… Voor 7 uur waren we in het ziekenhuis. De scan lukte
onder narcose. Ook de gehoortest (onder narcose) lukte goed. Siem kwam weer bij
en was al snel weer op de been. Het resultaat van de gehoortest kregen we nog
te horen voor we naar huis mochten. Een meevaller! Er was weinig gehoorverlies.
Mooi! Maar… als hij wel goed kan horen… Hoe kan het dan dat hij niet goed
luistert…?!? ;-)
Na dit gehoord te hebben
stapten we weer in de auto op weg naar huis. Helaas moesten we achteraan
sluiten in de file...
Vandaag kregen we de uitslag van die MRI-scan. Eerder heb ik
verteld dat er door een andere KNO-arts verklevingen aan zijn trommelvlies
gezien waren. Er zou een nieuw trommelvlies moeten komen en waarschijnlijk ook
protheses van de botjes die daar weer achter zitten. Om dit precies duidelijk
te krijgen was de (vorige keer uitgevoerde) MRI-scan nodig.
Enigszins gespannen gingen we het gesprek in… Maar al snel
stelde de KNO-arts ons ongerust. Op de MRI-scan waren geen verklevingen te
zien. Het zag er allemaal goed uit en er hoefde niks te gebeuren… Dit was
totaal niet wat zij en wij verwacht hadden! Na toch ook nog even gecontroleerd
te hebben of dit wel echt de beelden van onze Siem waren verlieten we verbijsterd
maar zeker ook opgelucht de spreekkamer.
Terug in de auto zoefden we sprakeloos over de nieuwe
snelweg en door de nieuwe tunnel naar huis. Zo’n vlotte reis… Nee… dat hadden
we niet verwacht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten