Kiekeboe

Oneindig kunnen we het spelletje blijven spelen…

“Kiekeboe spelen” wie kent het niet? Tijdens het verschonen een doek over het hoofdje van je baby… De schaterlach en de verbazing die weerspiegelt in hun ogen als je de doek er voorzichtig aftrekt... Je smelt spontaan! En als je denkt dat het niet leuker kan worden neemt je kindje het initiatief door zelf de doek over zich heen te trekken. Nu ben je allebei aan het schaterlachen als het koppie met die pretoogjes weer tevoorschijn komt…

Misschien kan je je wel voorstellen dat als je een kind hebt waarbij het ontwikkelen niet verloopt zoals “gewoonlijk” (lees: meervoudig gehandicapt) en hij op een gegeven moment zelf het initiatief neemt door de doek over zijn hoofd te trekken, je met je hoofd in de wolken loopt! Ja, wat kunnen wij genieten van Siem die met ons kiekeboe wil spelen!

Het begon op een avond toen ik hem in bed legde. Hij pakte zijn slaapdoek en probeerde die over zijn hoofd te leggen. Dit was moeilijk voor hem (hij is motorisch niet vaardig) maar de doek bedekte zijn ogen dus naar zijn idee was hij verstopt. De spanning die ik hoorde in het kreetje dat volgde toen ik vroeg “Waar is Siem nou?” was onbetaalbaar. Net zoals de trotse blik en lach toen hij de doek van zich af trok.

Ondertussen speelt Siem kiekeboe met zichzelf wanneer en waar hij maar wil. Zo heeft hij ontdekt dat kiekeboe spelen ook prima kan met zijn sjaal terwijl hij in de wandelwagen zit. En ook tijdens het spelen worden zijn knuffels regelmatig verstopt onder een doek.

Sinds een aantal maanden speelt Siem ook verstoppertje met Jorrit, Ralph en mij. Het gaan zoeken is daarbij favoriet. Wachten tot papa of mama voor hem geteld heeft is nog moeilijk, maar tijdens het zoeken gaat hij vervolgens als een speer. Hij loopt van ruimte naar ruimte door het huis en kijkt echt in hoekjes of achter gordijnen, deuren en meubels. Wat een pret als hij de ander gevonden heeft! Zelf verstoppen is nog moeilijk en dan vooral het wachten tot je gevonden wordt. Al snel komt hij uit zijn verstopplekje tevoorschijn, wel weer met diezelfde grote lach op zijn snoet...

Dat hij ook goed paaseieren kan zoeken werd vorige maand duidelijk. Bij de ene opa en oma zocht hij in de tuin naar gekookte eieren. Alleen als hij er eentje gevonden had gooide hij hem snel weer weg. Met gekookte eieren is dat niet zo’n succes kan ik je vertellen… De volgende dag bij de andere opa en oma ging hij op zoek naar chocolade eieren. Die weggooien nadat hij ze gevonden had kon niet zoveel kwaad. Tenminste… totdat hij ontdekte dat eieren in de vijver gooien nog leuker was!

Even terugkomend op het kiekeboe spelen. Een kind waarbij de ontwikkeling “gewoon” verloopt is op een gegeven moment toe aan een volgende fase en laat het kiekeboe spelen achter zich. Als ouder heb je het tegen die tijd vaak ook wel gehad en samen geniet je van de volgende ontwikkeling die zich aandient.

Of het bij Siem ook zover komt weten we niet. We weten niet hoe lang hij zich nog blijft ontwikkelen, of een volgende fase in zijn mogelijkheden ligt. We spelen al een aantal jaar kiekeboe met hem. En dat, dat doen we met alle liefde en zullen we ook zeker blijven doen!

Ja… kiekeboe spelen… oneindig kunnen we het spelletje blijven spelen…