Sprankeling

Sprankelende, stralende ogen

Tijdens een vergadering van de cliëntenraad van het KDC ontmoet ik je. Je zoontje zit nu zo’n 2 maanden op het KDC en je hebt je aangemeld als lid van de cliëntenraad. Je vertelt met een open blik dat je het idee hebt dat je zoontje helemaal op zijn plek zit. Dat het goed voelt om hem naar het KDC te brengen. Je grote bruine ogen sprankelen en stralen als je over hem praat.

Angstige ogen

De vergadering begint. Al gauw gaat het over wijkraden, reorganisaties, WMO, cliënttevredenheidsonderzoeken, OR, KwaliteitsVerbeterKaarten, de uitrol van een systeem, CCR, huiskamergesprekken, CIZ, financiële jaaroverzichten, WLZ, cliëntenvertegenwoordigers, ONS, platform VG ZO Brabant, regioraad, vrijwilligersbeleid, Caren, medezeggeschapsovereenkomsten, raad van toezicht en ga zo nog maar even door...

De sprankeling maakt plaats voor een angstige blik en diepe frons op je voorhoofd.

Geruststellende, bemoedigende ogen

We leggen regelmatig uit waar we het over hebben en de frons wordt dan iets minder. Ik zoek oogcontact en probeer je met mijn ogen geruststellend en bemoedigend toe te knikken.

Als de vergadering afgelopen is loop ik naar je toe. Ik zeg je niet druk te maken over alles wat voorbij gekomen is. “Als je een paar vergaderingen verder bent begrijp je alles en kan je zonder problemen meepraten. Het komt echt vanzelf goed!”

Bedachtzame blik

Op weg naar huis kijk ik in de achteruitkijkspiegel. Ik zie een bedachtzame blik. Heb ik net nou echt gezegd dat het "vanzelf goed" komt? Want hoe goed is het eigenlijk dat ze over een paar maanden zonder problemen met ons mee kan praten?
Dan ga ik in gedachten bijna 5 jaar terug in de tijd. Siem is net begonnen op het KDC. Mijn “zorgenmannetje” moet ik achterlaten bij (hele lieve, betrokken en kundige) onbekenden. Het proces van krampachtig vasthouden, loslaten, verzetten en accepteren is begonnen…

Nee, vanzelf komt het niet goed… Ze heeft geen idee van de weg die ze nog te gaan heeft. En dat laat ik zo. En ach, als ze die sprankeling in haar grote bruine ogen als ze over hem praat maar houdt dan komt het uiteindelijk toch ook echt wel weer goed!