Allergie top 5

De opmerkingen die tegen ons gemaakt worden die zijn goed bedoeld, dat weet ik echt wel. En die goede bedoeling, dat gevoel kan ik ook echt wel waarderen. Alleen hoor ik soms opmerkingen waarvan ik jeuk en uitslag krijg… Mijn top 5…

#5          “Ik vind het zo goed dat mijn kind met een kind als Siem in aanraking komt…”

Ik begrijp best dat je het als ouder prettig vindt dat je kind leert dat niet alles in het leven vanzelfsprekend “oké” verloopt. Daar leren ze van en dat besef mag groeien, een mooie levensles… Maar om nou tegen ons te zeggen dat Siem daarvoor “gebruikt” wordt…

#4          “Maar hij is wel altijd vrolijk!”

Met deze uitspraak ben ik het 99 keer (van de 100 keer) helemaal eens. Maar een enkele keer “valt die iets minder lekker”… Ik probeer niet te veel te klagen over ons soms zo bewogen en soms zo hectische leventje. Als ik dan een keer mijn hart wil luchten zit ik niet te wachten op de reactie “Maar hij is wel altijd vrolijk!”. Want ja, hij is bijna altijd vrolijk, maar met die vrolijke lach op zijn boevensnoet spookt hij net zo goed van alles uit waardoor we hem geen moment uit het oog kunnen verliezen. En met diezelfde vrolijke lach valt hij weer een snee aan de onderkant van zijn kin waardoor we gisteren voor de vierde keer in 6 weken naar de huisarts(enpost) moesten.

 #3         “Wat fijn dat jullie een aangepaste eetstoel/buggy/autostoel/bed/enz. hebben…”

“Wauw, wat kunnen ze tegenwoordig toch veel maken! Wat fijn dat het bestaat en dat het nu bij jullie in de kamer staat!” Goed ermee eens dat ze tegenwoordig veel kunnen maken. Ook ermee eens dat het voor Siem en ons bijdraagt aan het gemakkelijker kunnen uitvoeren van de dagelijkse zorgtaak. Maar nee, helemaal niet fijn dat het bij ons staat en dat wij het nodig hebben. Sterker nog, soms zelfs heel confronterend!  

#2          “Het heeft zo moeten zijn.”

Oké, misschien ben ik wel te nuchter. Maar om nou te denken dat Siem bij ons is gekomen om ons een levensles te leren. Nee dat gaat er bij mij toch echt niet in. Het heeft niet zo moeten zijn, het is gewoon zo gegaan, zonder verdere bedoeling. Punt.

#1          “Ongelukkig kind”

Wanneer je met anderen praat dan komt het onderwerp “kinderen” vaak ook aan bod. En dus wordt er dan ook over Siem gesproken. Vaak kent de gesprekspartner ook wel een gezin met een gehandicapt kind. Blijkbaar is het woord “gehandicapt” dan moeilijk om in de mond te nemen. Er komen dan allerlei andere benamingen (of een moeilijk eromheen draaiend verhaal) op tafel. Alleen bij de benaming “ongelukkig kind” gaan mijn nekharen toch echt wel overeind staan...

Dus mocht je mij een keer op straat tegenkomen jeukend achter mijn rechter oor met pimpelpaarse vlekken in mijn nek…