Gelukkig kon hij zich steeds opvangen met zijn handen en knieën waardoor hij niet meer steeds zijn kin open had liggen... Dat was namelijk een paar jaar geleden vaak het geval. Met tot gevolg dat hij in korte tijd vaak gehecht of geplakt is. En ik kan je wel vertellen dat 6 keer op dezelfde plek hechtingen zetten niet voor het mooiste litteken zorgt... Maar goed, dat is niet het belangrijkste, leren kijken waar je je voeten zet en leren om jezelf op te vangen, dat werden de leerdoelen bij de fysiotherapie...
Dat kijken waar Siem zijn voeten neerzet wil nog steeds niet lukken. Wel lukt het hem vaak om zichzelf op te vangen. Op handen en knieën dat wel, met regelmatig kapotte handen en blauwe knieën als resultaat.
Het vallen gebeurde de laatste twee jaar steeds minder vaak tot het een paar maanden geleden weer toenam. Een bezoekje aan de schoenenwinkel leerde ons dat hij met te kleine schoenen aan rond liep en de nieuwe schoenen zorgden dan ook meteen voor minder vaak vallen.
Echter nu, zo'n twee maanden later, valt Siem weer steeds vaker... Dus de fysiotherapeut ging weer aan de slag. Observeren, filmen en overleggen met de revalidatiearts.
Helaas kon het de laatste valpartij nog net niet voorkomen (zie foto).
En nu krijgt Siem dus een spalk voor zijn rechtervoet (en been). Natuurlijk gaat het er om dat Siem er beter door gaat lopen en minder vaak zal vallen... Dus het besef dat er weer een hulpmiddel bijkomt, dat de verzorging toeneemt en de zelfstandigheid afneemt en het gevoel dat dat bij ons oproept...
Daar stappen we maar snel overheen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten