"Van zulke..."

“Van zulke is bekend dat de voeten niet snel groeien…” De meneer van de schoenenwinkel heeft het over Siem. We zijn op zoek naar nieuwe schoenen en de verkoper weet ons dus te vertellen dat de voeten van gehandicapte mensen minder snel groeien… Los van of het waar is of niet, het komt wat onhandig uit zijn mond. “Van zulke…” Ik hoor het vaker, en weet dat er helemaal geen vervelende bedoeling achter zit, maar ik kan er niet aan wennen.

Ik weet nog dat ik zo’n 25 jaar geleden een weekendje met mijn ouders meeging op de boot. Naast ons lag een boot van een gezin met een zoon met het syndroom van Down. Toen die zoon tijdens het vissen uitgleed en tot zijn knieën in het water terecht kwam rende zijn moeder er naar toe om hem eruit te halen. Met het gevolg dat ook zij in het water belandde. Hetzelfde met de meneer die toevallig voorbij kwam. Mijn vader, de held!J, heeft ze één voor één met een touw uit het water getrokken. De jongen klom weer op hun boot en kwam bij zijn vader uit. Die lachte en zei; “Wat ben je toch een halve zool!” Met grote verbijstering hoorde ik het aan… Een vader die zijn eigen zoon, met het syndroom van Down, een halve zool noemt… Ik snapte er niks van!

En wat doen wij nu bij Siem?! We hebben veel bijnamen en koosnamen voor hem. Van lieverd tot pannenkoek, van schetepeteet tot mafkees, van grote vriend tot oliebol en van lieffie tot gespierde spijker. We gebruiken ze vaak. Op momenten dat we smelten van verliefdheid, maar zeker ook op momenten dat we hem wel achter het behang kunnen plakken… Wij zeggen het met een grote lach en Siem lacht vriendelijk terug. Als je dan zijn koppie met die grote glimlach ziet kan het niet anders dan dat frustraties en wanhoop als sneeuw voor de zon verdwijnen. En zo houden we de boel positief en luchtig ook al voelt de irritatie af en toe groot.

Maar wat wij mogen, mag een ander niet zomaar!! Ken je dat gevoel? Dat je zelf best een pittige mening mag hebben over je partner, je vader/moeder of je kind, maar als een ander diezelfde mening uitspreekt klinkt dat toch anders… En neem je het vaak juist op voor je partner, je vader/moeder of je kind.

Zo ook bij Siem... Als we bij een kinderboerderij bij een aquarium (met een bordje dat je de vissen mag aaien) staan en Siem vrolijk met zijn hand in het water spettert komt er een man bij staan. We kletsen even tot hij zegt; “Die vissen zullen wel denken, wat een halve gare!”

Na een pijnlijke stilte weet de man niet hoe snel hij verder moet lopen...