Zo komen we op een gegeven moment in de Urkerbuurt bij 2 huisjes aan. Binnen zijn de vrouwen het middageten aan het klaarmaken. Dit gebeurt op een petroleumstelletje. Het ruikt heerlijk naar rode kool met appeltjes en uitgebakken spekjes. Buiten zitten de mannen op een stoel in de zon voor hun huisje. Ze zijn in gesprek met elkaar en de bezoekers die langs komen. Het volgende gesprekje tussen een Urkerman en meisje van ongeveer 12 jaar vindt er plaats als we staan te kijken:
Meisje: "Wij gaan met het vliegtuig op vakantie."
Urkerman: "Een vliegtuig wat is dat nou weer?"
Meisje: "Ken je dat niet? Ik zal je op mijn mobiel een plaatje laten zien."
Urkerman: "Waar heeft ze het toch over? Volgens mij gaat het niet goed met haar..."
Meisje: "Wacht maar even, ik heb hier wifi..."
Urkerman: "Het gaat echt niet goed met jou... Slaap jij soms liggend?"
Meisje: "Ja, hoe zo?"
Urkerman: "Dat dacht ik al... Wij slapen zittend. Als je liggend slaapt krijg je de kolder in de kop!"
Lachend loopt het gezin verder. Wij blijven nog even staan en Siem bekijkt de heren eens even van dichtbij. Ze vragen wat aan Siem en Siem lacht ze vriendelijk toe, maar een antwoord geven kan hij niet. "Tja" zegt oma. "Siem heeft de kolder in de kop." Hierover nadenkend lopen ook wij verder.
Bij een volgend straatje bekijken Ralph en ik samen een huisje. "Goh, moet je je voorstellen dat we in zo'n klein huisje samen met Siem zouden wonen..." "Ja en in die tijd had je hem ook nog hele dagen thuis gehad." "Gillend gek waren we geworden!"
De rest van de dag genieten we van het zonnetje, de winkeltjes, en de vers gerookte vis. Maar vooral ook van de aangepaste wandelwagen waar Siem in zit. Van de wetenschap dat hij na de vakantie weer opgehaald wordt om overdag naar het KDC te gaan. En dat alle professionals weer voor ons klaar zullen staan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten