Lieve Tom,
Al ruim een jaar zit je elke ochtend en namiddag bij Siem in
de bus. Samen op weg naar school. Elke keer dat ik de bus in stap om Siem er in
te zetten begroet ik je. Met regelmaat vang ik een blik van je, maar vaker kijk
je langs me heen.
Tot ik je een tijdje geleden in een winkel tegenkwam. Ik
liep dagdromend de winkel in en had je nog niet eens gezien. Al gauw genoeg
vielen de enthousiaste kreten op. Ik keek op en we hadden echt oogcontact. Ik
begroet je en loop naar je toe. Je blijft enthousiast en dat werkt
aanstekelijk. Ik ben oprecht geraakt door jouw herkenning. Samen genieten we
zichtbaar van onze onverwachte ontmoeting.
De keren dat je daarna Siem weer thuis op komt halen begroet
je mij. Je laat duidelijk van je horen en een glimlach verschijnt om je mond.
Het is maar 2 ochtenden in de week omdat ik de andere dagen werk, maar voor mij
zijn het echte genietmomentjes.
Vanmorgen was ik, met Siem aan mijn hand, op weg naar de bus
tot ik me bedacht dat ik Siem zijn zwemtas vergeten was. Ik gaf Siem aan de
buschauffeur en liep snel weer naar binnen. Twee minuten later stapte ik de bus
in. “Je werd al gemist door Tom!”
zei de chauffeur. “Hij liet duidelijk
merken dat hij het er niet mee eens was dat je op de oprit weer omdraaide…”
En weet je wat, lieve Tom? Je hebt gelijk... Even echte aandacht
voor elkaar is veel belangrijker dan snel een zwemtas pakken zodat de
buschauffeur niet hoeft te wachten. Want jij, jij laat mijn vrije dag pas echt goed
beginnen!
