Sorry lieve opa en oma… Sorry dat ik me zo misdragen heb
terwijl jullie aan het oppassen waren. Jullie pasten op zodat mijn papa en mama
een paar dagen op vakantie konden… En nu, achteraf, moet ik eerlijk zeggen dat ik me wel een
beetje anders gedragen heb…
Want weten jullie, eigenlijk kan ik heel goed zelf op mijn
stoel gaan zitten. Sterker nog als ik niet luister als er gezegd wordt
dat we gaan eten dan beginnen mijn papa, mama en Jorrit gewoon. Binnen een halve
minuut kom ik er dan zelf bijzitten. Dat scheelt een hoop tillen, trekken en
irritatie voor diegene die mij aan tafel wil hebben. Nu moet ik wel eerlijk
zeggen dat ik wel erg genoten heb van het “vangspelletje”
dat we elke keer voor het eten speelden!
En weet je, als je me gaat verschonen blijf ik best goed zelf
stil staan bij mijn bed als daar een bak met speelgoed op staat. Dat scheelt
voor jullie ook. Dan hoeft het verschonen namelijk niet met 2 personen. Nu vond ik het wel
lekker om elke keer bij een poepbroek onder de douche gezet te worden, maar
voor jullie misschien wel wat veel werk…
Wandelen lijk ik niet zo leuk te vinden, maar dat valt best
mee hoor. Trouwens, ik kan ook heel goed helpen bij het duwen van de
wandelwagen. Zet je mij er vervolgens in dan mopper ik wel even, maar ik
accepteer het ook echt wel. Ik ben een hele goede dierenspotter dus samen op
zoek naar weilanden met dieren, ik geniet er echt wel van.
Waar ik misschien wel het meeste spijt van heb is dat ik
elke keer als jullie even ietsje minder goed opletten ik snel naar de wc of de
douche ging. Spelen met water, ik houd ervan! Jullie hebben mij vaak droge
kleren aan moeten trekken en de vloer moeten dweilen. Wel jammer dat jullie
bedachten dat jullie de deuren op slot konden doen. Nu moest ik wachten tot
Jorrit naar de wc ging en de deur misschien wel een beetje open liet staan.
Gelukkig gebeurde dat toch nog regelmatig. Ik vind het heerlijk om te spelen
met water maar weet eigenlijk dondersgoed dat dat zo niet mag.
Oh, en in het restaurant… Ik ben gek op frietjes, het liefst
met veel mayonaise… De mayonaise komt dan wel helemaal verspreid in mijn
gezicht, in mijn haar, op de stoel en tafel en aan de mensen die naast mij
zitten. Thuis laten mijn papa en mama mij mijn gang gaan, maar in een restaurant
mag dat echt niet hoor. Dan prikken zij de frietjes aan een vork en zo verdwijnen
ze in mijn mond zonder al teveel geknoei. Nou ja, jullie hebben het wel gemerkt…
De mayonaise zat inderdaad overal. Zelfs helemaal uitgesmeerd over het raam.
Voor de serveerster (en opa; want die wilde halverwege het eten opstappen) heb
ik mijn allerliefste glimlach opgezet en met mijn blauwe boevenogen heel
beschaamd gekeken… Hopelijk heeft het de frustratie iets kunnen verzachten...
Bij deze beloof ik plechtig, dat als jullie het nog een keer
aandurven om een paar dagen op mij te passen, ik mij beter zal gedragen. Mijn
papa en mama zullen een gebruiksaanwijzing maken en ik zal proberen om mij daar
naar te gedragen.
Maar weet je wat nu het gekke is? Dat is de reactie van de
mensen die met mij werken als mijn mama vertelt dat ik me bij jullie zo
misdragen heb… Ze zijn namelijk best een beetje trots op mij. Want dat ik
jullie zo uitgeprobeerd heb is wel heel goed voor mijn ontwikkeling!
